donderdag 7 juli 2016

"Karpathia": meesterwerk!

Ik zou graag een onrecht willen aanklagen. 

De roman Karpathia van Mathias Menegoz is een prachtig, meeslepend epos dat aanleunt bij Tolstoj en Roth (Joseph, bedoel ik dan), maar gewoon twee jaar geleden verscheen in Frankrijk. Grote strijdtonelen, maar ook scherpe introspectie én een taal om je aan warm te wrijven. "Karpathia" is de ronduit magistrale debuutroman van een man die een succesvolle carrière opgaf om... jawel... boeken te gaan schrijven. Quelle entrée en littérature! Het is nu meesterlijk vertaald door Mirjam de Veth. 

En het onrecht, zult u zeggen? Wel het boek is intussen vijf maanden geleden verschenen. Nergens zag ik al een recensie, nergens dook het op in tip- of toplijstjes, laat staan dat het nog in de boekhandel ligt (blijkbaar wel nog in de betere).

Koop of bestel het boek, goede mensen, leg het in uw koffer. En post na lezing kort online dat u het geweldig vond. 

En zo marcheert een leger van lezers uiteindelijk door alle weerstand heen. 


Dan maar wat kreten uit Franse recensies:


  • Karpathia is een historische roman in de stijl van Dumas of Tolstoj, met een overvloed aan personages, ruiterstoeten en grote strijdtonelen. Je houdt er de stellige indruk aan over dat dit een bijzonder boek is, dat ons iets buitengewoon actueels vertelt. Een prachtig debuut. - Le Nouvel Observateur
  • 'De grootte van de avonturen en de magnifieke taal van Mathias Menegoz zijn puur geluk. Een absolute favoriet!’- Ouest France 
  • ‘Een roman waarin Jules Verne flirt met Joseph Roth.’- L’Humanité 
  • ‘Een episch geïnspireerd debuut met de verhalende kracht en energie van de grote Russische romans. - Marie France 
  • ‘Deze solide roman lees je gretig, met plezier.’- Le Monde des Livre
  •  ‘Goed geschreven en onderlegd, intelligent, origineel en spannend. Je verslindt de  pagina’s met gretige happen.’- Les Echos 
  • 'Geleidelijk aan voert Mathias Menegoz alle personages van zijn grote tableau ten tonele, die allen een nauw omschreven en onontkoombare rol spelen, waardoor uiteindelijk alles samenkomt in een overrompelende ontknoping. Met een scherpe blik peilt hij hun sterke en hun zwakke kanten, bestudeert hij hoe overtuigingen tot stand komen, hoe vijanden elkaar ondermijnen, portretteert hij ziekelijke trots en misplaatst eergevoel. Hij weeft een schitterend gecompliceerd web, dat de lezer niet loslaat, dat zijn aandacht en verbeelding weet te boeien, en hem onherroepelijk meevoert naar het hart van het verhaal. – Babelio.com

Geen opmerkingen: