Volledige herziene versie van het boek, nieuwe lay-out maar vooral: geïllustreerd met de markantste platenhoezen die ik tijdens mijn zoektocht heb ontdekt. Lees hieronder de nieuwe inleiding die ik schreef voor het boek, en geniet van de prachtige Piaf-hoes. Meer informatie vindt u hier.
DE EERSTE NOTEN
Herinnert u het zich nog? De neus in de wind, de borst vooruit, de glimlach op de lippen. Zo gingen we op stap. Naar de platenboer. De deur die rinkelde. De typische geur van vinyl. Bakken vol. En snuisteren maar. De zwarte groeven van het verleden. De patina van zoet gekraak.
Anno 2012 lijken de romantiek van het snuffelen en de verlokking van grote hoezen definitief naar de marge verdreven. Cd’s vormden een korte overgangsperiode. Vinyl in het klein. De miniatuur van oud plezier. Geen groeven meer, maar een spiegelvlak schijfje. Vandaag kopen we onze muziek online en kunnen we niet meer zien wie de tekst van het liedje schreef of wie er voor de muziek tekende. De machtige hoezen van weleer zijn kleine icoontjes op onze schermen geworden. En wisten we vroeger nog welk nummer het derde van de B-kant was, dan draait onze computer nu alles met de knop ‘shuffle’ door elkaar.
Tijdens het schrijven van Chanson. Een gezongen geschiedenis van Frankrijk ben ik opnieuw in platen- bakken beginnen te grasduinen. Klassieke platen van Aznavour, Brassens en Brel gleden door mijn handen. Ook de glitterfoto’s van Dalida en Claude François, de onwezenlijke kitschhoezen van Joe Dassin en de onschuldige poses van France Gall en Françoise Hardy trokken mijn gewillige aan- dacht. Ik zal de dag niet licht vergeten toen ik een lp vond van Edith Piaf waarop op de achtergrond een piepjonge en fris geschoren Georges Moustaki poseert, de jongeman die destijds in haar bed lag en de tekst van Milord schreef (zie hieronder). Of de kleine kreet van triomf bij het aanschouwen van Boris Vians originele Chansons possibles et impossibles, in feite de enige plaat die hij tijdens zijn leven heeft opgenomen, een cultobject. En dan zwijg ik nog over de queeste naar oude singles en ep’s van Charles Trenet, Les Frères Jacques, Mistinguett of Maurice Chevalier.
Toen uitgever Harold Polis vroeg of ik geen zin had om een geïllustreerde versie van het boek te maken, hoefde ik niet lang na te denken. Ik zette mijn zoektocht met bekwame spoed verder en struinde over rommelmarkten en door tweede- handsplatenzaken in Antwerpen, Brussel, Rijsel, Parijs en Nevers. Ere wie ere toekomt: mijn groei- ende verzameling was zeker niet uitgebreid genoeg om de taak behoorlijk af te werken. Dus dook ik ook in de collecties van Patrice Croës, Dries Delrue, Christophe Ménier (merci, Stépha- nie Dudek), Erik Segers, Rolly Smeets en Coraline Soulier. Ik ben hun bijzonder dankbaar voor hun genereuze bijdrage aan dit geïllustreerde boek, dat een ode wil zijn aan de dubbele nostalgie van chanson en vinyl.
Bart Van Loo
Antwerpen, zomer 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten